KARA MELA

Sevgilisini kayb ede n Cengizden başlasak, ne dersiniz? Resimdeki kamelya çeçegi. Cengiz in Eşi onu seviyordu, bakıyordu, konuşuyordu onunla.Cengiz D. da bize yazmış, paylaştı bizimle  'Bugün de mezarın başı ucundayım. Sabahın erken saatlerinde uyandım; uyanır uyanmaz yastıgına sarıldım, sonra da yatağımızın yanındaki telefon kürsüsünün üstünde duran gümüş çerçeveli fotoğrafını kaldırıp öptüm, ve, fotoğrafı gözlerimin önünde tutarak, 'Sen benimlesin', dedim. Evet, 'Benimlesin', dedim. Aşkımızın ve derin dostluğumuzun güçü, bir yalnızlığımın acısıyla söyledim bunu.'

                                                Merhaba! Ben Kara Mela.                 Yaşlı bir Mela. Hayatın fiyatını anlayan bir Mela. Hayatın tatlısını bilen bir Bela. Hayatın derdini anlayan bir KARA MELA. Babam Karaydı, annem Melaydı.Onların mayasından ben, Kara Mela,  şu dünyaya geldim. Şu Dünya dedim ki. Havaya, Karaya, denizin üstündeki martıların ğağalamasına bile sesimle karşı, dağlar töpesine Kardayın indim işte. Kardayin hayat boyu su da oldum, buz da, beyaz da oldum, Kara da. Her şeyi gördüm şu hayatta. Kolu uzatanları, elini uzatmayanlarını, aç gözünü, tok canını da görmüşüm.Baktım, arkadaşlarım gidiyor. Ben de giderim bir gün, sabaleyin, düşündüm. Ama ...